|
Pierwszym Europejczykiem, który przekazał informacje o
istnieniu nimf był przyrodnik, który towarzyszył James'owi Cookowi w podróży wzdłuż wschodniego wybrzeża Australii w
roku 1770. Pierwsza papuga, niestety zabita i wypchana została
zdeponowana w Royal College of Surgeons w Anglii. Pierwszy
naukowy opis nimfy został opublikowany przez Lathama, który
zaliczył nimfę do gatunku papug z czubkami ale nie nadał
naukowej nazwy ani nie wspomniał o pochodzeniu papugi.
Ostatecznie dopiero w roku 1788 przyrodnik Gmelin nadał nimfie
po raz pierwszy naukową nazwę: Psittacus novaehollandiae.
Jednak nazwa ta była niewłaściwa ponieważ sam Gmelin nadał taką
samą innym gatunkom.
Może w tym miejscu należy przypomnieć co to
takiego nazwa naukowa. Mianowicie nazwa rodzajowa jest zawsze
jednoczłonowa i pisana dużą literą. Dwuczłonowa jest nazwa
gatunkowa: pierwszy człon to nazwa rodzaju a drugi gatunku
(rodzajowa zawsze pisana jest dużą literą, a gatunkowa małą). W
nazwie trzyczłonowej trzeci człon to nazwa podgatunku. Nazwy te
pochodzą głównie z języka łacińskiego, czasem też z greki.
Pierwszy zanotował pomyłkę Gmelina Robert Kerr, chirurg, który
jednocześnie studiował historię naturalną. W 1792 roku
opublikował on nową nazwę: Psittacus hollandicus, w
której skrócił nazwę gatunkową. Jakkolwiek nazwa gatunkowa
przetrwała do dziś to nazwę rodzajową 'Psittacus'
rezerwuje się aktualnie dla żako. Dlaczego? Dlatego, że
przyjęto, że nazwa pozostanie przy rodzaju, który został nią
nazwany jako pierwszy - a właśnie żako jako pierwsze nazwano
Psittacus. Była to bowiem pierwsza papuga znana starożytnym
Rzymianom, psittacus znaczy po łacinie po prostu "papuga". Ale
wracajmny do naszej nimfy. W związku z powyższym Wagler w 1832
roku nadał nową nazwę rodzajową Nymphicus. Nazwa ta
pochodzi z mitologii, od nimf - boginek zamieszkujących wsie,
lasy i wody, które uosabiały całą przyrodę. Tak więc nazwę
Waglera i Kerra (Nymphicus hollandicus) można
przetłumaczyć jako "Boginka Holandii" pamiętając, że chodzi tu o
Nową Holandię czyli Australie, którą tak kiedyś nazywano.
Nie jest to jednak koniec naukowej historii nimfy . Pod koniec
XVIII i w XIX wieku brakowało porozumienia pomiędzy
naukowcami z różnych krajów. Nie było wtedy publikacji
naukowych, nie mówiąc już o e-mailu. Stąd problemy z różnymi
nazwami naukowymi wielu gatunków. Nie ominęło to i nimfy.
Została w roku 1832 opisana przez Swainsona pod nazwą
Leptolophus auricomis, a trzy lata później przez
francuskiego przyrodnika, Lessona jako Calopsitta guy. W
1912 roku Mathews wyróżnił trzy podgatunki (aktualnie nie
wyróżnia się żadnych podgatunków) i nadał im nazwy:
Leptolophus auricomis pallescens, L. a. intermedius,
L. a. obscurus.
Znalazłam jeszcze nazwę
Calopsitta novaeholandiae (np. w starej 4 tomowej
Encyklopedii PWN), ale nie dotarłam do informacji skąd taka
nazwa. Podobnie jest z nazwą Leptolophus
hollandicus, którą też można gdzieniegdzie spotkać. Wszystkie
naukowe nazwy nazywane są synonimami i wymieniane są w poważnych
naukowych opracowaniach w kolejności nadawania. Dziś przyjmuje
się jako obowiązującą pierwszą nazwę, która nie powtarza się u
innych gatunków. |