|
Każde towarzystwo ma swoje standardy wystawowe - wzorce do oceniania nimf.
Większość z Was i tak nie bierze udziału w wystawach (aby to robić należy mieć
nimfy z obrączkami), ale jako ciekawostkę postanowiliśmy pokazać Wam jak wygląda
taka "idealna nimfa". Niestety nie możemy przedstawić wzorca polskiego ponieważ,
jak się dowiedziałam od oceniających, w Polsce robi się to "na oko".
Przedstawiamy więc standard jednego z amerykańskich towarzystw - ACS. OGÓLNY WYGLĄD
Nimfa to długi ptak, z pełnymi wdzięku proporcjami, ale o
prawidłowej, pełnej masie ciała.. Od szczytu łuku ramienia do końca
skrzydła, od górnej krawędzi czaszki do kloaki i od kloaki po
koniuszek ogona (idealnie) powinna mierzyć po 7"(17,78 cm). Ideałem
jest ptak o długości 14" (35,5 cm) z 3"(7,62 cm) czubem. Cały ptak
powinien mierzyć 17" (43,18 cm).
CZUBEK
Powinien być długi (najlepiej 3" ), o dobrym zagęszczeniu,
łukowato wygięty na szczycie, rozbiegający się półkoliście nad
woskówką dla
podkreślenia swojej objętości.
GŁOWA
Powinna być duża i ładnie zaokrąglona bez płaskiego
miejsca na czubku lub z tyłu czaszki. Łysina będzie traktowana jako
błąd zgodnie z wymaganiami wystawowymi. Naszym celem jest brak
jakichkolwiek łysych miejsc - nawet u lutino. Oczy powinny być duże,
żywe, ruchliwe i czujne, osadzone w środkowym punkcie pomiędzy
przodem i tyłem czaszki. Czoło powinno być wyraźnie widoczne od
przodu i powinno być wystarczająco wysunięte aby wskazywało
prawidłową szerokość pomiędzy oczami. Dziób powinien być czysty,
normalnej długości i tak umiejscowiony, że jego żuchwa jest
częściowo widoczna. Plamki policzkowe powinny być jednakowo okrągłe,
dobrze zaznaczone, żywo ubarwione (zwłaszcza samce). Dorosły samiec
nimfy będzie miał żywo ubarwioną, żółtą głowę, z wyraźnie
zaznaczonym miejscem, gdzie żółty kolor styka się z piórami ciała.
Nie powinno być żadnych śladów
piór w osłonkach (na etapie wzrostu).
SZYJA
Powinna być stosunkowo długa - powinna mieć bardzo
delikatne zaokrąglenie ponad ramionami i malutkie wcięcie ponad
klatką piersiową, nadające ptakowi pełne wdzięku kontury i
eliminujące wygląd "byczego" karku lub "sztywnej" postawy niektórych
gatunków papug. Przesadnie długa, "węża" szyja jest niepożądana.
CIAŁO
Ciało nimfy oglądane całkowicie pod kątem może być
nieco złudne, jako że tylko ładnie zaokrąglone kontury klatki
piersiowej oznaczałyby, że okaz ma dobrą, prawidłową masę ciała.
Widok z przodu (bądź od grzbietu) wierniej oddaje szerokość klatki
piersiowej (i ramion) dorosłej nimfy (szczególnie ważne u samic). To
właśnie mocno rozwinięte mięśnie umożliwiają nimfie być tak silnym
lotnikiem. Nimfa powinna mieć wysoką, obszerną, pełną klatkę
piersiową (szczególnie ważne u samic); wysmukły, zwężający się ku
dołowi brzuch; szeroki, prosty grzbiet (bez garbu i innych
nierówności) i powinna być dużym, gładkim ptakiem.
SKRZYDŁA
Powinny być duże, szerokie i długie, a oglądane z boku
winny okrywać większość ciała. Powinny być trzymane ciasno przy
ciele, koniuszki blisko ogona, ramiona nie powinny opadać, a
skrzydła krzyżować się. Plamy na skrzydłach powinny być szerokie
(najlepiej 3/4" tj. 1,91cm w najszerszym punkcie) dobrze zaznaczone
i wolne od ciemniejszych piór. Wszystkie lotki powinny być widoczne.
Okrywowe pióra powinny wyraźnie ilustrować ich wzór.
NOGI I STOPY
Powinny utrzymywać ciało ptaka prosto pod kątem około
70 stopni od poziomu. Powinny pewnie chwytać żerdkę (dwa palce z
przodu i dwa z tyłu), być czyste a pazury winny być nieprzerośnięte
nie powinno też brakować ani pazurków, ani palców.
OGON
Najdłuższe lotki powinny być przedłużeniem linii
prostej biegnącej wzdłuż całego ciała nimfy.
Zgarbiony grzbiet spowoduje, że ogon będzie zwisać zbyt nisko, a
nierówny grzbiet może spowodować uniesienie ogona wyżej niż jest to
pożądane. Pióra same w sobie powinny być proste, czyste, niepostrzępione, nierozdwojone lub wystające poza linię ogona.
Wszystkie lotki powinny być widoczne.
KONDYCJA
Ptak w najlepszej kondycji ma czyste, ciasno ułożone
pióra: niepostrzępione, bez braków, bez wyrośniętych w połowie,
żadnych piór w osłonkach. Dziób i pazury powinny być odpowiedniej
długości. Nie powinno być żadnych nienaturalnych nierówności ani
żadnych łusek na woskówce, dziobie, nogach i stopach. Jeśli ptak
jest w dobrej kondycji, niemal niemożliwe będzie przemoczenie ptaka.
Woda spłynie po nim jak po kaczce.
ZACHOWANIE
W prawidłowej pozycji pokazowej, wystawowa nimfa
powinna utrzymywać główną oś ciała po kątem około 70 stopni od
poziomu. Ptak będzie się dobrze prezentował i pewnie zachowywał na
żerdce.
Następnym razem napiszemy jak powinny wyglądać kolorowe mutacje w
"idealnym wzorcu" |