Mutacje srebrne

W fachowej literaturze na temat mutacji zaleca się stosowanie nazwy 'pastelowa' na mutacje spowodowane redukcją (nie całkowitą) melaniny. Jednak w literaturze dotyczącej nimf na całym świecie przyjęło się nazywać takie mutacje srebrnymi - tak więc i my będziemy stosować taką nazwę. Należy pamiętać, że w USA nazwę 'pastel' stosuje się dla określenia mutacji nazwanej u nas bladogłową, czyli nie mającej nic wspólnego z melaniną! W Polsce spotkałam się z nazwą 'pastelowa', ale nikt z hodowców nie potrafił mi wyjaśnić jaka to jest mutacja - prawdopodobnie chodziło o jakąś srebrną (zapewne australijską pastelową srebrną).

   Mutacji spowodowanych redukcją melaniny jest kilka. Najpowszechniejsza jest recesywna srebrna z czerwonymi oczami. Wg Smitha mutacja ta pojawiła się w Nowej Zelandii już w latach 50. Jednak potem zaniknęła. W Europie pojawia się dopiero w latach 60. podobnie jak cynamonowa. Początki nie były jednak zachwycające - Niemieccy hodowcy bardzo często notowali tzw. czynnik letalny - embriony umierały najczęściej jeszcze w jajku, duża też była śmiertelność wśród młodych w budce. Zdarzało się to najczęściej w przypadku potomstwa dwóch ptaków mutacji srebrnej recesywnej. Jak podają Smith i Allen nimfy takie miały też często słaby wzrok, w niektórych przypadkach doprowadzony nawet do ślepoty. W tym miejscu należałoby przypomnieć co to jest mutacja - każda mutacja jest jakimś błędem w powielaniu kodu genetycznego u potomstwa; same kolorowe mutacje w hodowlach są niegroźne dla organizmu ptaka, ale nie wiemy jaki inny wpływ (poza zmianą koloru) ma zmutowany gen. Najczęściej ptaki różnych mutacji są mniej odporne i słabsze od dzikich. U srebrnych recesywnych nimf najwyraźniej zmian było więcej i prowadziły one w niektórych wypadkach do poważnych problemów. Zauważono np. że nimfy srebrne są mniejsze od innych. Planową hodowlą (eliminowaniem z hodowli słabszych ptaków) osiągnięto nimfy znacznie odporniejsze. Dziś już nie ma takich problemów ze srebrnymi nimfami, aczkolwiek nadal wiele osób radzi unikać łączenie dwóch srebrnych nimf.

   Mutacja srebrna polega na rozmyciu (rozjaśnieniu) szarego. W większości wypadków tylko po czerwonych oczach można rozróżnić ją od jasnego ubarwienia dzikich nimf. Końcowy efekt kolorystyczny zależeć też będzie od tego czy nimfa jest z 'srebrnej linii' (kolor będzie bardziej jasno szary, srebrny), czy ze 'złotej' - przy ciemniejszym żółtym jako podkładzie ogólny efekt będzie bardziej brązowawy (taki ptak będzie bardzo podobny do cynamonowego). Generalnie bardziej cenione są ptaki srebrne ze 'srebrnej linii' - wtedy ładnie widoczny jest srebrny kolor szarego. Oprócz czerwonych oczu charakterystyczny jest też różowy kolor dzioba i nóg (melanina jest redukowana i w piórach, i w ciele).

   Srebrna recesywna jest mutacją autosomalną czyli nie sprzężoną z płcią - oznacza to, że geny tego kolory przenoszone są niezależnie od płci. W związku z tym nie ma znaczenia przy dobieraniu pary płeć ptaka srebrnego. Jeśli chcemy uzyskać takie ptaki należy wybrać jak najjaśniejszą nimfę dziko ubarwioną (ze srebrnej linii) i połączyć ją z nimfą srebrną. Wszystkie młode z takiej pary będą ubarwione naturalnie i będą nosicielami genu srebrnego. Najprościej oczywiście będzie połączyć je ze sobą lub ze srebrnym rodzicem - jednak nie jest to polecane. Najlepiej dokupić kolejną srebrną nimfę i połączyć z młodymi. Połowa (statystycznie)  młodych z takiej pary będzie srebrna, pozostałe będą nosicielami genu srebrnego. Jeśli możemy kupić nimfę nosiciela genu srebrnego (w co w Polsce wątpię) to możemy ominąć jedno pokolenie i od razu mieć srebrne nimfy.

   Płeć rozróżniana jest wg takich samych zasad jak u nimf dziko ubarwionych. Samce mogą mieć mocniejszy żółty i pomarańczowy kolor na główce (wynikający ze zblednięcia szarego).

   Innym rodzajem srebrnej mutacji jest australijski pastelowy srebrny. Jest to też mutacja recesywna autosomalna. Różnica polega na tym, że melanina jest zredukowana w piórach a nie w ciele. Taki ptak ma więc nogi i oczy takie jak nimfa dziko ubarwiona, czyli czarne. Ubarwienie piór ma takie same zasady jak u srebrnej z czerwonymi oczami. Mutację tą jest bardzo trudno odróżnić od jasnego zabarwienia naturalnego.

australijski pastelowy srebrny

   Kolejną srebrną mutacją jest srebrna dominująca - ponieważ jest to mutacja dominująca nad normalna (i innymi) wystarczy już jeden gen takiej mutacji aby ujawniła się ona w wyglądzie. Mutacja ta jest autosomalna czyli nie sprzężona z płcią. Ptak mający jeden gen takiej mutacji nazywany jest jednofaktorowym (ang Single Facktor SF), mający dwa geny dwufaktorowym (DF). SF samce zwykle utrzymują ciemne na głowie. A u samiczki  występują brązowe odcienie, które są mylące w zaklasyfikowaniu fenotypu. DF - rozmycie melaniny może być bardzo widoczne, tak, że na pierwszy rzut oka można nawet takiego ptaka pomylić z lutino.

    Mutacja ta została uzyskana w Wielkiej Brytanii na początku lat 80.

   Mutacje srebrne mogą być łączone z innymi w podwójne, potrójne i wielokrotne kombinacje. Kombinacja srebrnej i cynamonowej nazywana bywa w Polsce izabelowatą.