Uwaga od redakcji: artykuł jest tłumaczony w całości, napisany został dość dawno i od tego czasu dotarły do nas różne nowe informacje. Nie kasujemy fragmentów tekstu, ale jeśli pojawiają się jakieś wątpliwości to dopisujemy uwagi w przypisach odredakcyjnych.

Czy takie hipotetyczne ogłoszenie interesuje cię jako właściciela papugi?: „Poszukiwane: świeże, naturalne, rośliny o kuszącym smaku dla papug, kosztujące nie więcej niż 20 do 40 centów za funt i rosnące na bardzo ograniczonym obszarze bez ziemi, słońca i nawozów, gotowe do zbiorów w ciągu mniej niż tygodnia, muszą zawierać obficie naturalne witaminy, minerały, enzymy i proteiny.”

Kiełki są jedynym pożywieniem na ziemi, które łączą w sobie te, wydawałoby się niemożliwe, wymagania. Kiełkujące ziarno znajduje się w najwyższej fazie rozwoju niedojrzałej rośliny. Kiełki zostały opisane jako "wysokosprawna chemiczna fabryka witamin, wytwarzająca przeciwutleniacze i chlorofil oraz przetwarzająca minerały i pierwiastki śladowe w bardziej dostępną biologicznie formę". Wszystkie gromadzone wartości odżywcze i enzymy potrzebne dla wzrostu całej nowej rośliny są skupione w kiełku ziarna. Proteiny, węglowodany i tłuszcze są rozbijane, aby uwolnić aminokwasy, cukry proste oraz rozpuszczalne związki chemiczne. Niezbędne minerały takie jak wapno i magnez są dostarczane przez kiełki w prostszej formie dla lepszej asymilacji.

Jeśli odstawiłeś kiełkujące ziarna, trawy i warzywa swojemu ptakowi, ponieważ słyszałeś ostrzeżenia dotyczące niebezpieczeństwa zanieczyszczeniem grzybami i bakteriami, to teraz jest dobry moment, aby przyjrzeć się kiełkom, po raz drugi. Kiełki są tak bezpieczne jak każde inne pożywienie. Istnieją naturalne zabezpieczenia, których można użyć, aby uniknąć niebezpieczeństwa zanieczyszczenia kiełków, jeśli pragniecie być pewni, że są bezpieczne. Poniżej znajdziecie szczegółowe informacje.

MEDYCZNA WARTOŚĆ KIEŁKÓW

Pożywienie wymagające mało lub niewymagające wcale energii do trawienia jest idealnym wyborem dla papug z ostrymi lub chronicznymi schorzeniami. Żywa energia zawarta w świeżych kiełkach wspomaga możliwości samoleczenia się zarówno ludzi jak i ptaków. Kiełki dostarczają organizmowi wysokiej jakości pożywienia. Nie tylko dlatego, że zawierają wiele minerałów, witamin i enzymów potrzebnych dla odnawiania się tkanki, ale także dlatego, iż owo wspomagające trawienie pożywienie uwalnia zgromadzone w organizmie zapasy aby przyspieszyć metabolizm i wspomóc system immunologiczny.

Uzdrawiające i odmładzające właściwości kiełkujących ziaren były wykorzystywane już pięć tysięcy lat temu przez chińską arystokrację. Dziś rośnie w nas świadomość, że możliwe jest spożywanie całkowicie niedojrzałego pokarmu. Trend w kierunku takiego pożywienia jest coraz popularniejszy wśród dostawców żywności. To dobra wiadomość dla nas wszystkich, ale głównie dla posiadaczy papug, którzy mają teraz możliwość zakupu gotowych do podania kiełków. W większości supermarketów wśród szerokiego wyboru kiełków znajdują się także chińskie kiełki fasoli, kiełki lucerny, a także mieszanki kiełków zawierające rzodkiewkę, koniczynę, groszek i inne kiełki.

Ostatnią gotową skiełkowaną rośliną są brokuły. Przeprowadzone niedawno w Johns Hopkins School of Medicine badania wykazały, że „duża ilość stymulatorów enzymów, które chronią przed czynnikami rakotwórczymi mogą być dostarczane w pożywieniu przez małe ilości młodych kiełków, to znaczy trzydniowych kiełków brokuł, które maja tyle wartości energetycznych, co dziesięć do stu razy większa ilość dojrzałych warzyw. Papuga nie jest w stanie zjeść takiej ilości brokuł lub innych dojrzałych różnorodnych warzyw, która dostarczyłaby tyle ważnych dla zdrowia elementów, co niewielka ilość kiełków brokuł. W dodatku wiele papug lubi smak tych małych ale silnie przeciwdziałających rakowi roślin. Oczywiście, aby osiągnąć optymalne korzyści z kiełków, musimy wyhodować je sami. Nie ma żadnej gwarancji dotyczącej czasu, jaki kiełki z supermarketu leżały na półce. Czasami do kiełków długiej białej chińskiej fasoli dodawane są środki zabezpieczające przed pleśnią, których unikać powinni tak ludzie jak i papugi. Wielu hodowców papug, którzy podają kupne kiełki płuczą je najpierw w antybakteryjnym roztworze na bazie owoców.

POPRAWA ZDROWIA

Słyszałam wiele historii o ptakach, które zaznały olbrzymiej poprawy stanu zdrowia po tym jak zastosowano dietę zawierającą kiełki. Oto jedna z tych historii opowiedziana przez Donalee Hatfield: „Karmiłam kiełkami przez dwa lata. Używałam dwóch mieszanek różnych firm, zmieszanych ze sobą. Robiłam tak, ponieważ chciałam dać swoim ptakom tak wiele różnych typów skiełkowanych roślin jak to tylko było możliwe. Słyszałam od niektórych ludzi, że ich ptaki nie lubią kiełków, ale dowiedziałam się już, że ptaki nie jedzą ich tylko przez dzień, dwa. To jest ulubione pożywienie moich ptaków. Ja także je lubię, ponieważ jest łatwe do przygotowania, oraz jest jedynym w swoim rodzaju takim świeżym pokarmem. Kiedy zaczęłam podawać kiełki, zauważyłam poprawę u wszystkich swoich ptaków. Do tej pory były również na dobrej diecie (witaminy, warzywa, owoce, itd.) ale teraz ich pióra znacznie piękniej błyszczą.”

Do stosowania kiełków skłonił mnie jako pierwszy Hopper, moja nimfa. Dostałam go ze sklepu zoologicznego, ponieważ miał zdeformowane nóżki i był bardzo chory. Dawano mu i odstawiano antybiotyki przez sześć miesięcy. Nawet wtedy, gdy akurat nie dostawał antybiotyków, nie wyglądał dobrze. Wiele osób, w tym także weterynarze wątpili, czy Hopper pożyje długo. Od tamtej pory zakochałam się w tym małym ptaszku i byłam zdecydowana znaleźć sposób, aby mu pomóc. Pierwszy sposób, jaki znalazłam i wypróbowałam były kiełki. Już po kilku dniach dało się zauważyć wzrost jego aktywności. Wyglądał wręcz weselej. Stosowałam także fizykoterapię, aby poprawić stan jego nóżek, ale to nie bardzo pomogło. Nie do końca wydobrzał. Po około sześciu tygodniach, zaczął sprawniej chodzić. Wkrótce po tym, był już w stanie po raz pierwszy podnieść nóżkę, aby podrapać się po głowie. Hopper ma teraz trzy lata. Jest tak zdrowy i szczęśliwy jak tylko mógłby być. Nadal nie może siadać na żerdce, ale nie ma powodu, aby go z tego powodu żałować. On nie ma pojęcia, że jest w nim coś niedoskonałego i jest bardzo rozpieszczony i kochany. Rozwesela nas każdego dnia, powtarzając wiele słów i wydając wiele dźwięków. Dzień nie byłby kompletny bez radosnego okrzyku mojego słodkiego Hoppera: „dobry ptaszek”.

PIERWSZE DOŚWIADCZENIA Z KIEŁKAMI

Oto jak jeden hodowca papug zaczął hodować kiełki. Suzi Pilat mówi, „LJ, moja niebieskoczelna amazonka je naturalne owoce i warzywa. Kiedy miałam ją dziesięć miesięcy, a nie miałam wcześniej papugi, bardzo szybko zaznajomiłam się z książkami na ten temat. Podczas lektury książki o Amazonkach, wyczytałam, że kochają one kiełki, i w naturalnych warunkach wyszukują tego pożywnego jedzenia. Poszłam więc do pobliskiego sklepu ze zdrową żywnością i zakupiłam tam kilka różnych odmian kiełków. Te, które LJ lubił najbardziej, to mix kiełków zawierający groszek, soczewicę oraz fasolę adzuki. Kiełki miały zaledwie ćwierć cala długości. Spróbowałam później skiełkowanych ziaren słonecznika i te również pokochał. Przeczytałam, że nie muszą to być długie kiełki, gdyż odżywcze właściwości pojawiają się, kiedy tylko ziarna zaczynają kiełkować. Zauważyłam także, że papuga woli przegryźć kiełek i dostać się do środka. Widząc jego zamiłowanie do kiełków i wiedząc, jakie są dla niego zdrowe, postanowiłam kupić sprzęt do kiełkowania. Ten, który wówczas kupiłam był bardzo tani. Kiełkujące ziarna były również bardzo niedrogie i stanowiły dla mojej Amazonki prawdziwą radość. Następnie kupiłam kilka różnych ziaren do kiełkowania, aby je przetestować. Papuga polubiła także proso i jęczmień. Ale jego ulubionymi pozostały ziarna słonecznika. Karmię go kiełkami codziennie, zazwyczaj w porannej mieszance świeżych owoców, marchwi, czasem ptasiego chleba lub granoli a on zawsze sięga najpierw po kiełki!”

PO PROSTU TO ZRÓB

Nie zniechęcajcie się wszystkimi możliwymi problemami przy kiełkowaniu ziaren. Prawda jest taka, że ziarna będą kiełkować przy naprawdę niewielkim wysiłku. Nie jest istotne to czy używasz do kiełkowania dzbanka, szklanego słoika z podziurkowaną zakrętką, miski, sitka, siatkowanej torebki czy wyszukanego automatycznego systemu kiełkowania. Wiele osób woli szkło lub stal nierdzewną niż plastikowe pojemniki, ale ja nigdy nie miałam żadnych problemów z plastikowym sitkiem, którego lubię używać. Czas moczenia i czas kiełkowania są kolejnymi aspektami kiełkowania, które dopuszczają dowolność. Kiełki mogą być skarmiane w ciągu jednego do pięciu dni od pojawienia się małych ogonków na końcu ziarna. Z punktu widzenia ptaka, najlepsze są te skarmiane, kiedy tylko pojawi się kiełek. To wtedy właśnie posiadają one, bowiem największą wartość odżywczą. Po pięciu dniach wzrostu, poziom enzymów w kiełkach spada.

POCZĄTKI

Zanim jeszcze zaczniesz możesz przekonać się, czy twoje ptaki naprawdę polubią kiełki. Jeśli chcesz tego, zanim dziś położysz się spać, umieść ziarno, którym chciałeś nakarmić swoją papugę jutro, w sitku i dobrze przepłucz. Następnie przełóż je do miseczki z czystą wodą i niech namokną przez noc. Poziom wody powinien sięgać na kilka cali powyżej ziaren. Do rana ziarna wchłoną wodę i napęcznieją uzyskując konsystencję świeżych ziaren. Opłucz je, wysusz i rozłóż na wierzchu miękkiego pożywienia swojej papugi. Większość ptaków okaże więcej względów namoczonym ziarnom.

Kiedy będziesz gotowy rozpocząć swoja przygodę z kiełkowaniem, zacznij od nasion słonecznika, fasolki mung, soczewicy i pszenicy. Kup nasiona w sklepie ze zdrową żywnością i postępuj zgodnie z poniższymi prostymi zasadami kiełkowania w sitku, szerokiej miseczce, lub szklanym słoiku z dziurkowanym wieczkiem umocowanym gumką. Możesz kiełkować oddzielnie każdy rodzaj ziaren, aby zapoznać się z czasem, jaki każde z nich potrzebuje na kiełkowanie, lub wszystkie razem.

WYBIERZ ziarna, które rosły naturalnie lub są wolne od szkodliwych chemikaliów.

ODMIERZ pół szklanki nasion (wszystkie w łupinach) słonecznika, fasolki mung, soczewicy oraz pszenicy. Odmierzanie nie będzie potrzebne, kiedy nabierzesz już wprawy w kiełkowaniu.

SKONTROLUJ i usuń niedobre i zepsute ziarna, które nie wykiełkują i mogą spowodować zepsucie się pozostałych.

OPŁUCZ dokładnie, dopóki woda nie będzie zupełnie czysta.

MOCZ całą noc w czystej wodzie (i antybakteryjnym roztworze, jeśli chcesz). Poziom wody powinien sięgać dobrze ponad ziarna, aby umożliwić im pęcznienie. Rośliny domowe również zyskają, kiedy podlejemy je wodą po moczeniu ziaren.

OPŁUCZ dokładnie rano.

ROZŁÓŻ ziarna w sitku, szklanym słoiku, lub miseczce i umieść w ciemnym dobrze wentylowanym miejscu.

OPŁUCZ dokładnie kilka razy w ciągu dnia.

ZBIERZ, kiedy pojawią się małe ogonki, zazwyczaj nastąpi to po jednym, dwóch dniach.

WYSUSZ zanim podasz ptakom. Suche kiełki będą nadal rosły w karmidełku twojej papugi przez cały dzień, zamiast zepsuć się, co często zdarza się z mokrym lub gotowanym jedzeniem.

   Kiełki potrzebują wilgoci, właściwej temperatury i odpowiedniej cyrkulacji powietrza. W trakcie wzrostu kiełki wyzwalają dwutlenek węgla i inne gazy oraz wytwarzają zbędne elementy, które należy usuwać poprzez płukanie. Jeśli kiełki mają podejrzany zapach lub wglądają na zbutwiałe, wyrzuć je, zdezynfekuj sprzęt i zacznij od nowa. Nigdy nie podawaj podejrzanych i zepsutych kiełków swoim ptakom. Kiełki pachną ziemią i nie powinny mieć wątpliwego zapachu. To, co pozostanie, można trzymać w lodówce, należy jednak opłukać i osuszyć je przed podaniem.

PORADY DLA RÓŻNEGO RODZAJU KIEŁKÓW

Większość ziaren, traw i warzyw może moczyć się całą noc, ale niektóre wymagają krótszego czasu moczenia, według poniższej listy:

Amarantus - moczenie tylko przez 2-4 godziny. Bardzo drobne ziarna mogą przelecieć przez sitko, należy wyłożyć je kawałkiem bawełnianej tkaniny lub papierowym ręcznikiem i na nim rozłożyć ziarno. Kiełki mogą być gorzkawe. [UWAGA - nieszkodliwość kiełków amarantusa jest wątpliwa, niektórzy podają, że zawierają ona (tak samo jak roślina) za dużo substancji antyodżywczych żeby podawać je papugom - przyp. red.]

Jęczmień - używaj tylko ziaren w łuskach, inny nie wykiełkuje.

Gryka - moczenie tylko przez pół godziny. Należy użyć świeżych ziaren, które są białe, zielone lub jasno brązowe, nie nadają się do kiełkowania ziarna ciemno brązowe. [UWAGA - nieszkodliwość kiełków gryki jest wątpliwa - przyp. red.]

Kukurydza pastewna - moczenie 12-18 godzin. Kukurydza ta jest bardzo twarda i wolno kiełkuje, ale stanowi przysmak dla większości papug.

Kukurydza słodka (oryg. pop-corn) - moczenie 12-18 godzin. Kiełki są bardzo słodkie. Używanie tej kukurydzy oszczędza nam mycie jej kilkakrotnie, co jest niezbędne przy kukurydzy pastewnej.

Proso - niełuskane proso stanowi najlepszy materiał do kiełkowania.

Owies - należy używać niełuskanego owsa, tak zwanego „pełnego owsa” w przeciwnym wypadku owies nie wykiełkuje.

Ryż - tylko brązowy, niepoddany żadnym procesom ryż wykiełkuje.

Żyto - jeśli pleśnieje należy natychmiast wyrzucić; (możliwe zanieczyszczenie sporyszem) [przyp. red. - ze względu na możliwość zanieczyszczenia sporyszem oraz na znikomą wartość odżywczą, a także na notowane problemy u kur po spożyciu żyta odradza się podawanie go papugom]

Pszenżyto - skrzyżowanie żyta i pszenicy

Pszenica, w tym kamut i orkisz - lepiej kiełkuje pszenica po ostrej zimie, niż po łagodnej wiośnie.

Migdały - moczenie 8-12 godzin. Należy używać jedynie niełuskanych migdałów. Kiełkowanie i czas przechowywania nie powinien przekroczyć dwóch dni, gdyż kiełki mogą zjełczeć. Większość migdałów nie rozwija się jako kiełek, ale jedynie pęcznieją. Stanowią jedne z najsmaczniejszych namoczonych ziaren, lubiane szczególnie przez barwnice!

Kapusta i Kapusta włoska - kiełki o bardzo intensywnym smaku. Mogą być także hodowane do wyrośnięcia warzywa.

Kozieradka - lekko gorzkawe, kiełki kozieradki stanowią świetną pomoc w trawieniu, są dobre na wątrobę i oczyszczanie błon śluzowych.

Nasiona śluzowate (kleiste): len, babka szerokolistna - moczenie 2-4 godziny. Mogą być kiełkowane osobno, ale potrzebują specjalnej glinianej miseczki. Kiełki nie są zbyt nęcące dla ludzi, ale ptakom będą smakowały. [UWAGA - nieszkodliwość kiełków lnu jest wątpliwa - przyp. red.]

Gorczyca - dostępna w trzech postaciach: czarna, brązowa i żółta. Brązowe ziarna są mniejsze i nie sprawdzają się w mieszankach, żółte i czarne lepiej się nadają do mieszanek. Można hodować do zazielenienia.

Teff (trawa abisyńska, Eragrostis abyssinica) - moczenie 4 godziny. Teff to drobne brązowe ziarna, łatwe do nabycia w sklepach ze zdrową żywnością. Jeśli ich tam nie ma, można poprosić, aby zostały zamówione. Chodzi o niełuskane ziarna teff. Tworzą się z nich słodkie kiełki, które papugi uwielbiają.

Dynia - prawdziwe kiełkowanie (rozwój korzonka) u dyni jest bardzo rzadkie. Zakażenie bakteriami i psucie się stanowi duży problem przy kiełkowaniu jej ziaren. Polecam raczej namoczenie ich i podanie papudze.

Rzodkiewka - ostry smak uwielbiany przez papugi.

Sezam - moczenie 2-4 godziny. Należy stosować niełuskane ziarna sezamu. Jego kiełki są pyszne przez jeden dzień, ale kiedy zostają umieszczone w lodówce, zaczynają rosnąć i drugiego dnia są już gorzkie.

Słonecznik - można stosować łuskany i niełuskane, czarny lub szary. Mają smak ziemisty i są bardzo popularne w ptaszarniach.

Quinoa (komosa ryżowa) - moczenie 2-4 godziny. Kiełkuje bardzo szybko. Dostępna jest biała i czarna quinoa. Stała się ulubionym skiełkowanym ziarnem wśród ptaszników. Alan Lipsig mówi o niej: „Zazwyczaj zanim położę się spać przygotowuję do kiełkowania 1/3 ziarna do 2/3 wody i kiedy się budzę wody nie ma, a naczynie jest pełne włosków (kiełków). Kiedy karmię ptaki, mieszam to co namoczyłem z siekanym świeżym pokarmem i rozkładam trochę kiełków do każdej miseczki. Moje ptaki wydają się je lubić, ale są wychowane na świeżym pokarmie, od kiedy zaczęły same jeść.”

Fasola adzuki - najprostsze do kiełkowania ze wszystkich strączkowych.

Lucerna i koniczyna - należy używać bawełny, miseczki, słoika lub cedzaka z papierowymi ręcznikami, aby zabezpieczyć przed przelatywaniem drobnych ziarenek. Moczenie 2-4 godziny. Lucerna i Koniczyna są najpopularniejszymi trawami stosowanymi do kiełkowania.  [UWAGA - nieszkodliwość kiełków lucerny jest wątpliwa, dyskusje dotyczą także nieszkodliwości dla ludzi - przyp. red.]

Ciecierzyca lub groch włoski - skiełkuj tylko tyle, aby podać ptakom jednego dnia, gdyż szybko się psuje. Wiele ptaków woli kiełki fasolki mung, ale szczególnie barwnice mają upodobanie do cicierzycy.

Soczewica (brązowa, zielona i czerwona) - brązowa i zielona soczewica pojawia się w różnych rozmiarach; mniejsze generalnie szybciej kiełkują. Czerwona soczewica jest zazwyczaj sprzedawana w połówkach a aby móc ją kiełkować potrzebna jest cała. Kiełki soczewicy mają specyficzny posmak i są uwielbiane przez papugi.

Fasolka mung - to ulubione kiełki nie tylko większości papug, ale i ludzi. Zwróć uwagę, że wiele osób je kiełki warzyw strączkowych bez żadnych problemów. Jednakże, większe surowe fasole jak anasazi, czarna, bób, kidney, jasiek? (oryg. lima), navy, pinto i soja mogą przysporzyć kłopotów trawiennych i toksycznych ludziom a być może i ptakom. Poza soją, (która jest jadalna surowa, jeśli rośnie wystarczająco długo), fasole te powinny być gotowane przed spożyciem i nie są polecane do kiełkowania. Kiełki soi jednakże są bogate w izoflawonidy (oryg. isoflavones), SOD (superoxide dismutase), stanowią silny i ważny przeciwutleniacz z niezbędnymi kwasami tłuszczowymi i lecytyną.

SPRAWA BEZPIECZEŃSTWA

Zwyczajne środki bezpieczeństwa dotyczące bezpiecznego jedzenia i higieny pozwolą kiełkom rosnąć bez groźby zakażenia grzybami. Jeśli jednakże pragniesz większego zabezpieczenia przed grzybami, możesz stosować sok z nasion grejpfruta. Aby przygotować roztwór do namoczenia ziaren i fasolek przed kiełkowaniem, należy użyć jednej łyżki stołowej soku na jeden galon czystej wody. Aby wypłukać kiełki, należy pomoczyć je krótko w soku z grejpfruta i wysuszyć.

KIEŁKOWANIE W ZIEMI

Kiełkowania w ziemi można stosować do hodowania młodego słonecznika, gryki, młodych pędów grochu lub pszenicy i jęczmienia. Te młode rośliny dają różnorodność i stanowią dobrą odmianę od zwykłych warzyw w supermarketach. Czasami są dostępne w sklepach ze zdrową żywnością w postaci gotowej do jedzenia. Oto kilka prostych wskazówek dotyczących hodowania pożywnych roślin na niewielkiej przestrzeni:

Napełnij dużą donicę z dziurkami odpływowymi w dwóch trzecich ziemią doniczkową niezanieczyszczoną pestycydami i chemikaliami. Pomocz ziarna pszenicy przez osiem godzin, groszek, grykę i słonecznik przez dwanaście do osiemnastu, rozłóż niezbyt gęsto na powierzchni ziemi. Podlej dokładnie i przykryj folią, z jednej strony zostaw niedokładnie przykryte, dla wentylacji. Podlewaj dokładnie lekką mgiełką wody. Po trzech dniach odkryj donicę i umieść w słonecznym miejscu na pięć do ośmiu dni. Pędy będą miały pięć sześć cali. Ziemia powinna być stale wilgotna. Zbieraj, kiedy rośliny będą młode i kruche.

Oprócz słonecznika, gryki, groszku, pszenicy i jęczmienia, w ziemi można kiełkować owies, ryż, kamut, orkisz, pszenżyto, włoską kapustę, groszek chiński (snow pea), kapustę, koper, gorczycę i amarantus. Tak jak kiełkowanie może odbywać się w domu na niewielkiej powierzchni, również kiełkowanie w ziemi można odbyć w takich warunkach. Przy kilku półkach i źródle światła, rośliny można hodować kolejno, aby dać papugom mieszankę najbardziej lekceważonych składników w diecie złożonej z młodych świeżych roślin, która da im wiele przyjemności.

ŻADNYCH WYMÓWEK

Czy kiełkujemy według tradycyjnych metod, czy hodujemy roślinki z kiełków w ziemi, nasze ptaki wytłumaczą nam korzyści poprzez bardziej lśniące opierzenie, błyszczące oczy, zwiększona energię oraz zwiększoną płodność. Nie ma wątpliwości, że zdrowsze papugi mają więcej predyspozycji do bycia szczęśliwym rodzicem. Owoce i warzywa z pewnością są ważnym składnikiem papuziej diety, ale z momentem ich zerwania zaczynają tracić swoje wartości odżywcze. Do momentu, gdy trafią do naszych sklepów, mogą odbyć podróż przez pół kontynentu lub większą, więc ich świeżość i wartość odżywcza jest wątpliwa. Natomiast kiełki mogą być skarmiane, gdy wciąż jeszcze rosną i zachowują swoje wartości dopóki nie zostaną zjedzone. Jeśli pragniesz dodać do diety swoich papug tylko jedno wartościowe jedzenie, beż wątpienia kiełki są najlepszym wyborem, jakiego możesz dokonać. Nie ma powodu, dla którego nie miałbyś dostarczyć swoim ptakom tych wartości odżywczych, które są tak naturalne, jak ich dieta na wolności. Kiełkowanie jest proste - po prostu zrób to!

OD REDAKCJI: wg naszych informacji nie należy podawać skiełkowanych: sorgo, lnu, konopi, gryki.

Dla Cockatiela czyli Nimfa tłumaczyła Gabriela Zenkner

Artykuł przeniesiony ze stron Cockatiel czyli Nimfa, pochodzi z roku 2008.