Oswajanie starszych albo bardziej nieśmiałych papug stwarza więcej problemów niż oswajanie młodych nimf. Wymaga więcej cierpliwości i jest dłuższe (najczęściej, ale oczywiście nie zawsze). Musimy sobie uzmysłowić, że oswajanie to proces podczas którego papuga nabiera do nas zaufania. Często popełnianym błędem jest sądzenie, że oswajanie to "tresowanie" papugi. Papuga będzie oswojona jak nie będzie się nas bała i zaufa nam. Musimy jednak pamiętać, że to zaufanie jest dość kruche i jeśli popełnimy jakiś błąd możemy je utracić.

Przede wszystkim musimy oswoić papugę z naszym widokiem. W tym celu należy jak najwięcej przebywać w pobliżu klatki, ale w takiej odległości żeby papuga nie okazywała jeszcze strachu. Codziennie możemy próbować zbliżyć się do klatki o krok. Jeśli papuga pozwoli zbliżyć się do klatki bez okazywania strachu możemy zacząć następny etap.

Papuga traktuje klatkę jako swoje terytorium dlatego najczęściej będzie dziobać jak włożymy rękę do klatki. Dlatego oswajanie powinno się przeprowadzać poza klatką. Najlepiej mieć w pokoju specjalny stojak dla papug. Papuga po wypuszczeniu z klatki powinna w końcu tam polecieć. Jeśli przenosimy papugę na kijku (patrz niżej) to też należy ją na taki stojak postawić.

Papuga często boi się rąk. W takiej sytuacji najlepszą metodą jest podsunięcie jej kijka tak aby na niego weszła. Na takim kijku możemy ją przenosić. Pozwalamy papudze uczestniczyć w naszym życie, we wszystkim co robimy (choć uwaga na niebezpieczeństwa różnych pomieszczeń - patrz inny artykuł). Pomału przyzwyczajamy nimfę do naszych rąk. Pamiętajmy aby nigdy nie zbliżać się do papugi po cichu i od góry - tak właśnie zbliża się drapieżnik! Najlepiej jest podawać nimfie z ręki jedzenie. Pomału podstawiamy palec pod brzuszek. Papuga najprawdopodobniej chwyci palec dziobem - to jest całkiem normalne, papuga sprawdza w ten sposób stabilność "żerdzi" na która ma wejść. Nie możemy w takim przypadku cofnąć ręki.

Jedną z metod jest podstawienie papudze ręki z przodu i równocześnie pomachanie drugą ręką z tyłu - papuga powinna wejść na rękę cofając się.

Papugi na wolności czyszczą sobie wzajemnie piórka. Podczas pierzenia otwierają wyrośnięte piórka na główce (tam gdzie same nie sięgną dziobem) - więcej o tym w Pytaniach-Poradach. Dlatego pierzenie jest dobrym momentem żeby znacząc próbować pogłaskać po główce nimfę. Zbliżamy rękę od boku. Papuga powinna pochylić główkę - będzie to znak, ze chce aby ją pogłaskać.

Starsze papugi mogą się nigdy nie oswoić. Musimy jednak próbować. Należy postępować cierpliwie i konsekwentnie. Przekonujmy papugę, że nic jej nie zrobimy, że z naszej strony może oczekiwać tylko dobra. Pamiętajmy, że choć artykuły o oswajaniu czyta się szybko to sam proces może trwać bardzo długo, nawet kilka miesięcy lub dłużej. Akurat u nimf rzadko trwa to aż tak długo, ale w niektórych wyjątkowych przypadkach może tak jednak być.

Artykuł przeniesiony ze stron Cockatiel czyli Nimfa. Pochodzi z roku 2002.