|
Nimfy zawdzięczają swoje kolory barwnikom z dwóch grup: melaninom i
psitakofulwinom*.
Barwniki znajdują się w promykach piór. Promyki mają budowę koncentryczną
warstwową. W środku znajduje się warstwa rdzeniowa, a na zewnątrz warstwa
korowa. U papug, które mają kolory zielone, pomiędzy tymi dwoma warstwami
występuje warstwa zawierająca komórki pryzmatyczne. W piórach nimf tej warstwy
nie ma. Dlatego niemożliwe jest uzyskanie nimfy zielonej czy niebieskiej.
Dokładniej o budowie piór można przeczytać
TUTAJ
MELANINA
U papug występuje tylko jedna odmiana melaniny: eumelanina.
Barwnik ten daje kolory szare i brązowe. Występuje w warstwie rdzeniowej
promyku pióra. Może też występować w warstwie korowej.
Normalnie (dziko) ubarwione nimfy mają większość piór w kolorze ciemnoszarym.
Mutacje mogą całkowicie zahamować produkcje melaniny, mogą zmienić jej
koncentrację oraz mogą w inny sposób wpływać na jej produkcję.
Kolorystycznie daje to wszelkie możliwe zmiany odcieni szarego, przede
wszystkim jego rozjaśnienie (kilka mutacji); całkowitą eliminację szarego
(lutino); zmianę szarego w brązowy (cynamonowa) oraz mogą zmieniać rozłożenie
szarego: w całych piórach (szek) lub w części pióra (perłowa).
Melanina występuje także na nogach i dziobie. Podobnie jak u ludzi znajduje
się także w oku. Czerwone oczy u lutino są pozbawione melaniny.
PSITAKOFULWINY
Są to barwniki o podobnych właściwościach i pochłaniające fale o podobnej
długości jak barwniki karotenowe znajdujące sie w piórach wielu różnych ptaków.
Różnią się jednak tym od barwników karotenowych, że są przez ptaki syntetyzowane
bez konieczności dostarczania ich prekursorów w pożywieniu.
Psitakofulwiny dają kolory żółte i pomarańczowe. Występują zawsze w warstwie
korowej promyku piora.
Ilość żółtego bardzo różni się pomiędzy ptakami. Najbledsze ptaki nie mają
żółtego za plamami policzkowymi, zamiast niego jest tam kolor biały lub
bladożółty.
Pisklęta mają różne odcienie żółtego. Im mocniejszy żółty
na pisklaku tym mocniejszy będzie żółty na dorosłym ptaku.
Zauważono zależność pomiędzy żółtą
a pomarańczową psittaciną: im mocniejszy żółty
kolor głowy tym jaśniejsza pomarańczowa plama.
Mutacje mogą rozjaśniać równocześnie żółty i pomarańczowy, a mogą mieć wpływ
tylko na jeden z tych kolorów. W mutacji białogłowej następuje całkowita
eliminacja psitakofulwiny.
ŁĄCZENIE KOLORÓW
Te same pióra mogą zawierać zarówno melaninę, jak i psitakofulwinę. Ciemna
melanina w takich przypadkach zawsze maskuje jaśniejsze kolory psitakofulwiny
(wyraźnie jest to widoczne na głowach samiczek dziko ubarwnionych). Przy
jaśniejszej melaninie żółta psitakofulwina daje żóltawe zabarwienie szarego lub
brązowego.
Bardzo mocny żółty i bardzo ciemny szary dają specyficzny kolor zwany w
niektórych językach łupkowym. Jest to taki bardzo ciemny, prawie czarny szary, z
tłustawym połyskiem.
powrót
do mutacji
|