Dzikie papugi spędzają życie wśród zieleni sklepienia lasu deszczowego. Drzew i innych roślin używają nie tylko jako schronienia i miejsca kąpieli. Ich kolorowy, wysoki dom oferuje im także ogromną różnorodność roślin do zjedzenia. Źródłem zielonki są liście, pączki, kiełki, pędy, kwiaty i łodygi oraz orzechy, nasiona i owoce. Uważa się, że włóknista zielona żywność stanowi większość diety dzikich papug, podczas gdy proteiny czerpane również ze źródeł roślinnych i tłuszcze to tylko ułamek całej diety. Natomiast papugi trzymane w domach na ogół jedzą pokarm wysokotłuszczowy i wysokobiałkowy przy niewielkim udziale zieleniny. Problem właściwej diety amazonek i innych papug doskonale rozumieją wszyscy ci, których ptaki mają skłonność do otyłości. My, jako hodowcy dość nieudolnie naśladujemy obfity, zielony bufet Matki Natury. Posiadacze ptaków bazują głównie na ziarnach i nasionach. Szczęście mają te papugi, które otrzymują coś zielonego chociaż raz w tygodniu. Tymczasem ich dzicy "krewni" każdego dnia jedzą głównie pokarm zielony. Dlatego też ptaki trzymane w domu powinny dostawać 1 do 2 posiłków złożonych z zieleniny dziennie, a im będą one bardziej urozmaicone, tym lepiej.

Papugi są przystosowane do diety wegetariańskiej. Zdobywając pożywienie szybko odcinają swój "plon" i odlatują w inne miejsce, aby uniknąć drapieżników. Ci z hodowców, którzy mają dostęp do świeżych gałęzi, nie skażonych pestycydami mogą podawać je swoim podopiecznym. Będą one spędzały szczęśliwe godziny obskubując pędy, pączki, liście, łodygę i korę.

Poniżej znajduje się lista gatunków drzew, krzewów i krzewinek, które są bezpieczne dla ptaków: jabłoń (też dzika), olcha, jesion, osika, buk, brzoza, drzewa cytrusowe (pomarańcza, cytryna, limona, grejpfrut, kumkwat) ( niektórzy twierdzą, że mogą wywołać alergię kontaktową, ja stosuję żerdzie z drewna cytryny od paru lat z powodzeniem - przyp. red.), topola amerykańska, dereń, wiąz, eukaliptus (na ten temat są różne zdania, faktem jest, że dzikie nimfy właśnie na eukaliptusach żyją - przyp. red.), jodła, głóg, leszczyna (słyszałam opinie, że wysuszone żerdzie z leszczyny są bardzo śliskie - przyp. red.), hibiskus, modrzew, bez (też są opinie że jest trujący - przyp. red.), manzanita (drewno jest bardzo twarde, nie można stosować do wszystkich żerdzi w klatce - przyp. red.), morwa, palma (uwaga na sagowce - podobne do palm - ale są trujące - przyp. red.), judaszowiec, sekwoja, wierzba. Gałęzie są nie tylko rozrywką, ale stanowią także źródło składników odżywczych, pierwiastków śladowych i naturalnego włókna niezbędnego do właściwego trawienia.

Możemy także podawać niektóre rośliny, które łatwo wyhodować samemu: astry, paprocie (uwaga - paprocie dziko rosnące w Polsce są trujące - przyp. red.), trzykrotka, geranium, pelargonia, bratek, nasturcja, nagietek, mniszek lekarski (uwaga na podobny mlecz - dokładnie w osobnym artykule - przyp. red.) i prawdziwy rarytas dla papug hemerocalis (inaczej liliowiec Hemerocallis ang. day lilies)! Wiele dzikich papug zjada kwiaty i rzeczywiście są one głównym składnikiem diety gatunków latających.

Bardzo ważną rzeczą jest nauczyć się rozpoznawać wśród roślin gatunki i odmiany toksyczne od bezpiecznych. Używać można tylko tych, które nie są skażone chemikaliami i odchodami dzikich ptaków. Pamiętać należy, że silnie trujące herbicydy stosuje się w celu wyeliminowania chwastów i innych niepożądanych roślin na poboczach dróg, a więc zrywanie gałęzi i roślin z tych terenów może być śmiertelnie niebezpieczne dla naszych pupili.

Niedobór witaminy A osłabia system odpornościowy i oddziałuje także na wygląd zewnętrzny papugi - matowe oczy i pióra to najczęstszy objaw. Najbogatszym i najbardziej naturalnym źródłem witaminy A są ulistnione rośliny. Mniszek, kapusta włoska, liście buraka i inne zawierają witaminę A najlepszej jakości i jednocześnie łatwo przyswajalną. Większość ciemnozielonych liści jest bogatych także w witaminę K, która odgrywa ważną rolę w krzepliwości krwi. Wszystkie rośliny mają niski poziom kalorii, tłuszczu i sodu, np. filiżanka świeżego szpinaku ma tylko 14 kalorii. Mała zawartość tłuszczu i cholesterolu sprawia, że rośliny nie powodują otyłości i innych problemów zdrowotnych charakterystycznych dla ptaków trzymanych w klatce.

Hodowcy muszą się wykazać kreatywnością przy podawaniu ptakom zielonki. Młode ptaki chętniej próbują nowego jedzenia niż starsze, które podobnie jak ludzie mają już swoje ulubione smaki. Rozmaite kolory, rozmiary i struktura jedzenia wzbudzają ciekawość papugi i zachęcają ją do spróbowania czegoś nowego. Pomocne mogą okazać się poniższe wskazówki.

• Umieszczaj liście w pobliżu naczynia z jedzeniem, aby przyciągnąć uwagę ptaka.
• Wsuwaj liście pomiędzy pręty klatki na wysokości dzioba.
• Wykorzystaj metodę małpowania - papuga zbliży się do nowego pożywienia, jeśli będzie widziała ptaka-nauczyciela jedzącego zielonkę.
• Mieszaj posiekane rośliny z innym ulubionym jedzeniem, np. z ziarnem.
• Zawiń smakołyk papugi w liść rośliny. W ten sposób zaintrygujesz swojego ptaka.
• Zabezpiecz liść węzłem z rzemyka lub krótkiego sznurka bawełnianego.
• Posiekaj liście i zapiecz je w chlebek dla ptaków.

Podanie zielonki nie od razu zachęca ptaka do jej spróbowania, dlatego należy to powtarzać w jak najbardziej kuszący sposób.

Roślinne składniki odżywcze

Zielonka zawiera określone związki chemiczne obecne w roślinach, które pomagają między innymi zapobiegać nowotworom i chorobom serca. W wielu roślinach występuje włókno, które jest bardzo ważne dla zdrowia ptaków. Pełni ono wiele różnych funkcji, np. reguluje poziom glukozy i cholesterolu. Inne związki to karoteny, także beta karoten, ksantofil, lycopene i zeoksantynę (w oryg. zeaxanathin). Są one antyutleniaczami chroniącymi przed wieloma chorobami i utrzymującymi w dobrym stanie oczy i błony śluzowe. Badania przeprowadzone na ludziach wykazały, że u tych, którzy jedzą dwa posiłki tygodniowo ze szpinakiem lub kapustą ryzyko zapadnięcia na pewne choroby oczu jest o połowę mniejsze niż u tych, którzy szpinaku bądź kapusty nie jedzą. Z kolei witamina A wytwarzana w organizmie ptaka chroni układy pokarmowy, rozrodczy i oddechowy. Liście ciemniejsze odznaczają się wyższą zawartością beta karotenu niż jaśniejsze. Stąd wybierać należy, np. kapustę włoską lub ogrodową i inne rośliny o głębokich kolorach liści.

Większość hodowców jest świadomych znaczenia wapnia dla prawidłowej struktury kości. Pierwiastek ten oddziałuje także na krzepliwość krwi, skurcze mięśni, przewodnictwo nerwowe i formowanie się jaj u samic. Zielonka o ciemnych liściach zawiera o wiele więcej wapnia niż mleko krowie. Najbogatsze w wapń są: kapusta włoska, rzepa, gorczyca, brokuły i bok choy. Kwas foliowy obecny w roślinach to bardzo istotna witamina z grupy B, która chroni przed chorobami serca poprzez wspomaganie enzymów usuwających z organizmu homocysteinę - szkodliwy związek chemiczny, który niszczy ściany tętnic. Kwas foliowy bierze także udział w produkcji czerwonych krwinek. Pierwiastkiem obecnym w roślinach, który kontroluje wiele procesów metabolicznych jest magnez. Odpowiada on między innymi za wchłanianie i metabolizm składników mineralnych, w szczególności wapnia. Magnez powinien być dostarczany w takiej samej ilości jak fosfor. Magnez jest także niezbędny dla ptaków narażonych na stres. Często bywa nazywany "minerałem uspokajającym". Potas zawarty w roślinach reguluje ciśnienie krwi, przewodnictwo impulsów nerwowych i trawienie. Wspomaga skurcze mięśni i reguluje tętno. Badania roślin krzyżowych, takich jak brokuły czy kapusta wykazały obecność składników, które przyspieszają proces odtrucia. Pozwala to na pozbycie się z organizmu niekorzystnych związków, których obecność zakłóca proces replikacji komórek, co w efekcie może doprowadzić do niekontrolowanego wzrostu komórek i raka.

Suplementy minerałów nie są naturalną drogą dostarczania ich ptakom. W naturze bowiem witaminy i minerały nie są rozdzielone. Najczęstszym problemem żywieniowym jest niedobór witaminy A. Aby mu zapobiec należy podawać następujące rośliny, które są szczególnie bogate w beta karoten - prekursora witaminy A: liście brokułów, liście mniszka, szpinak, liście rzepy i kapusty.

Poniżej przedstawiono krótkie opisy popularnych roślin, które są korzystne dla papug. Ciemne liście są bogatsze w składniki odżywcze.

Amarant (szpinak chiński) - podawać można liście i nasiona. Liście mają dużą zawartość protein. Pomaga zwalczyć drożdżycę  i jest skuteczny w dolegliwościach jelitowych. Zawiera witaminy A i C.

Rukola - jej liście mają kształt liści dębu, są ciemnozielone. Liście są miękkie o delikatnym gorzkawym i pieprzowym smaku podobnym do rzodkiewek. Sprzedawana jest w małych skupiskach, które powinny być świeże i błyszcząco zielone. Przechowywać owijając korzenie w wilgotne ręczniki i worku foliowym. Roślina ta jest dobrym źródłem wapnia, potasu i miedzi.

Jęczmień - może być uprawiany przez właścicieli papug jako źródło świeżej i odżywczej zielonki. Zawiera on znaczne ilości potasu i krzemu ważne dla zdrowia skóry i piór. Korzyści medyczne: badania opublikowane w The Journal of the Science of Food and Agriculture wskazują, że jęczmień degraduje różnorodne pestycydy, między innymi malation i diazynon (artykuł można znaleźć w Volume 79, Issue 10, 1999). Jeśli papuga zjada nie tylko produkty organiczne, konsumuje też śladowe ilości pestycydów. Jednym ze sposobów unieszkodliwienia tych pestycydów jest podawanie jęczmienia. Ma on także działanie wzmacniające i jest pomocny w przypadku skazy moczanowej.

Liście buraka - są ciemnozielone, twarde z czerwonymi łodygami, o smaku kapusty. Wybierać należy te najbardziej chrupiące, zielone lub czerwono zielone. Aby zachować maksymalne właściwości odżywcze kupuj liście razem z burakiem. Papugi jedzą zarówno liście świeże, jak i poszatkowane z dodatkiem, np. ziarna lub innego ulubionego jedzenia. Liście buraka zawierają potas, magnez, jod i żelazo. Są także dobrym źródłem wapnia, włókna i antyutleniaczy - witaminy A i C. Właściwości lecznicze: stanowi naturalny suplement minerałów. Jest także pośrednikiem w produkcji krwi. Jod natomiast jest korzystny dla papug ze zdiagnozowaną niedoczynnością tarczycy.

Zawierają duże ilości kwasu szczawiowego (przyp. redakcji).

Endywia belgijska - rośnie w ścisłych, wydłużonych główkach. Jej liście mają kolor od białego do jasnozielonego. Jest dobrym źródłem potasu. Ptakom sprawia przyjemność odcinanie pojedynczych liści z główki. Poza potasem zawiera wapń i siarkę. Właściwości lecznicze: suplement minerałów.

Bok choy - ma łagodny, kapuściany smak. Rośnie w postaci łodyg przypominających seler liściasty. Należy do rodziny roślin krzyżowych. Zawiera sod, wapń, magnez i żelazo. Właściwości lecznicze: rośliny krzyżowe chronią przed nowotworami.

Brokuły - kolejny członek rodziny krzyżowych. Zawiera związki pomagające wytworzyć organizmowi odporność i antyutleniacze wspomagające organizm poprzez dodatkową ochronę enzymów. Brokuły są dobrym źródłem włókna, karotenoidów (związków wyjściowych do powstania witaminy A) oraz witamin C, D i K. Wytwarzają małe, żółte pąki kwiatowe, które wiele papug uważa za przysmak. Właściwości lecznicze: brokuły zawierają sulforafan (oryg. sulforaphane) - osłonę enzymów, który chroni układ pokarmowy.

Rdest ptasi - to mała roślina zielna rozprzestrzeniona na całym świecie. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby zbierać tylko te rośliny, co do których mamy pewność, iż nie są skażone pestycydami. Właściwości lecznicze: pomocne przy leczeniu schorzeń skóry, krwi, skazy moczanowej i artretyzmu.

Cykoria - należy do rzędu astrowców. Rośnie w postaci gęstych główek z szerokimi, poskręcanymi i plisowanymi liśćmi. Mają one kolor ciemnozielony na szczycie przechodzący stopniowo w jasnozielony u dołu. Ma gorzkawy smak, przypominający endywię kędzierzawą. Cykoria jest dobrym źródłem wapnia, potasu, witaminy A, wysokiej jakości inuliny, fruktozy i innych pochodnych fruktozy węglowodanów określanych jako fruktooligosacharydy. Właściwości lecznicze: cykoria stymuluje rozwój bakterii z grupy Bifidus w przewodzie pokarmowym, co pomaga zwalczać różne bakterie chorobotwórcze.

Kapusta ogrodowa - ma duże, szerokie, ciemno srebrzysto zielone liście o silnym smaku przypominającym trochę szpinak, a trochę rukiew wodną. Kapusta ogrodowa jest jedną z odmian kapusty włoskiej i najbardziej odżywczą z zielenin. Zawiera włókno oraz witaminy A i C. Właściwości lecznicze: zbawienna na trawienie, znakomita zawartość włókna.

Mniszek pospolity (lekarski) - jest członkiem rzędu astrowców. Jego liście o postrzępionych brzegach tworzą rozetę, z zagłębienia której wyrastają żółte kwiaty. Liście mają lekko gorzkawy smak. Zbierać należy liście młode i kruche, nie dłuższe niż 15 cm i nie skażone pestycydami. Ostatnie badania wykazały, że mniszek jest najbogatszym naturalnym źródłem beta-karotenów zwalczających raka. Liście tej rośliny są bogatsze w potas niż banany, a kwiaty bogatsze w lecytynę od soi. Mniszek zawiera także wiele pierwiastków śladowych. Na zachodzie mniszka można znaleźć w wielu sklepach, a jego uprawa to dobry interes przynoszący miliony dolarów zysków rocznie. Wiele ptaków chętnie zjada zarówno liście, jak i kwiaty. Obie te części rośliny są bogate w witaminę A, wapń i inne składniki odżywcze. Właściwości lecznicze: poprawia trawienie, wykorzystywany w schorzeniach skóry, wątroby i w przypadku skazy moczanowej.

Endywia - jest członkiem rzędu astrowców. Endywia kędzierzawa ma plisowane liście. Najlepsze są zamknięte główki o kremowo białym kolorze, z liśćmi bladożółtymi na końcach. Środek łodygi powinien "poddać" się lekkiemu dotykowi. Ma lekko gorzkawy smak. Przechowywać należy w lodówce, w papierowej torbie, najlepiej w szufladzie na warzywa. Zawiera wapń, potas i siarkę. Właściwości lecznicze: zaostrza apetyt, pomaga zwalczyć infekcję.

Escarole - jest szerokolistnym "kuzynem" endywii. Ma lekko gorzkawy i orzechowy smak. Podawać należy liście chrupkie, ciemnozielone o falistych brzegach. Właściwości lecznicze: wzmacnia organizm, a włókno w niej zawarte reguluje trawienie.

Kapusta włoska - jest jedną z najbardziej odżywczych zielenin. Najpopularniejsza odmiana ma pomarszczone liście o kolorze od morskiego do ciemnozielonego i łagodny smak kapusty. Młode rośliny są kruche, starsze natomiast twardsze i o bardziej zdecydowanym smaku. Przechowywać w folii z dostępem powietrza. Właściwości lecznicze: wspaniałe źródło wapnia do budowy silnych kości. Utrzymuje w zdrowiu system nerwowy.

Sałaty - np. sałata lodowa. Prawie nie mają wartości odżywczych. Najlepszą odmianą jest sałata rzymska, ptaki lubią ją skubać. Sałata zawiera niewielkie ilości włókna. (W Polsce należy bardzo uważać na sałatę i dawać właściwie tylko tą z własnego ogródka - jeśli nie jest on przy drodze lub w pobliżu jakiegoś zakładu przemysłowego - przyp. red.)

Gorczyca - ma owalne liście z plisowanymi brzegami. Mają ostry pieprzowy smak. Młode, chrupkie liście są uwielbiane przez papugi, znane ze swojej miłości do "ostrego" jedzenia. Gorczyca zawiera siarkę, wapń, potas i magnez. Właściwości lecznicze: dobry filtrator wątroby.

Pietruszka - szczególnie odżywcza roślina, chociaż długo uważana była za trującą dla ptaków. Pietruszka nie jest toksyczna dla papug i z umiarem może być podawana bez żadnych problemów. Stanowi dobre źródło żelaza, beta-karotenu i witamin B1, B2, C. Zawiera także większość aminokwasów, "cegiełek" budujących białka. Korzyści medyczne: oczyszcza krew, uwalnia organizm ze szkodliwych substancji. Pomaga utrzymać w zdrowiu skórę i pióra, wzmacnia układ trawienny, zapobiega dolegliwościom nerek i leczy artretyzm. Jest także naturalnym antybiotykiem.

Radicchio (cykoria sałatowa) - ma łagodny, przyjemnie gorzkawy smak kapusty. W kształcie przypomina małą kapustę. W miarę dojrzewania rośliny liście zmieniają kolor z zielonego na kasztanowy.

Rapini - nazywana też brokułami raab lub rapa. Jadalne są jej łodygi i małe pączki, które żółkną w miarę dojrzewania. Ma lekko ostry smak. Dzikim papugom smakują zwłaszcza pączki liści i kwiatów. Jest to więc dobra roślina także dla ptaków trzymanych w domu, chociaż nieco droższa od innych. Właściwości lecznicze: należy do krzyżowych chroniących przed rakiem.

Sałata rzymska - znana też jako endywia letnia. Rośnie w postaci wydłużonych główek, z luźno ułożonymi szerokimi, kruchymi liśćmi o ciemnozielonym zabarwieniu. Ta odmiana sałaty uważana jest za jedyną, która ma jakiekolwiek właściwości odżywcze. Można wplatać liście między pręty klatki, aby papuga musiała "zdobyć" pożywienie. Zawiera śladowe ilości wapnia, sodu i potasu.

Szpinak - ma owalne, ciemnozielone liście o lekko ostry smaku. Jest najlepszym źródłem włókna, wapnia, witaminy A oraz minerałów, witaminy C, żelaza i potasu. Zawiera także szczawiany i dlatego musi być skarmiana z umiarem. Właściwości lecznicze: dobrze wpływa na produkcję krwi i upierzenie. W szpinaku obecne są także luteina i zeoksantyna (zeaxanthin), które zapobiegają schorzeniom oczu i powstawaniu wolnych rodników.

Kiełki - po skiełkowaniu mogą być umieszczone na słońcu, aby nabrały zielonego koloru. Są ważną częścią urozmaiconej diety papug.

Więcej o kiełkach

Słonecznik - podaje się jego liście, może być uprawiany w przydomowych ogródkach, a przy odpowiednim oświetleniu także w pomieszczeniach. Po siedmiu dniach osiąga wysokość około 15 cm. Przy dobrym świetle wykształca wartościowy chlorofil, a także inne składniki odżywcze obecne w kiełkach tej rośliny. Jest chętnie zjadany przez większość papug.

Boćwina - jej liście są lśniąco zielone o wachlarzowatym kształcie i silnym smaku, mają sztywne łodygi i czerwone lub białe żeberka. Jest z tej samej rodziny co buraki i przypomina je w smaku. Wybieraj te liście, które są świeże, chrupkie i mają jędrne żeberka. Zawierają one sod, magnez, dużo włókna, wapnia i witaminy A. Właściwości lecznicze: dobrze działa na układ pokarmowy, pomaga ptakom z niedoborem minerałów.

Zawiera duże ilości kwasu szczawiowego (przyp. redakcji).

Rzepa - zielone liście mają lekko ostry smak kapusty. Wybieraj świeże, chrupkie, zielone liście. Zawierają one duże ilości wapnia i magnezu. Właściwości lecznicze: pomaga zachować właściwy bilans wapnia.

Rukiew wodna - należy do tej samej rodziny co kapusta włoska, ogrodowa i brokuły. Jest to bylina wodna odznaczająca się ostrym i pieprzowym smakiem. Jej liście ciemnozielone o koniczynowatym kształcie osadzone są na długich łodygach. Aby zachować świeżość należy przechowywać ją w lodówce. Jest średnim źródłem beta-karotenu i witaminy C. Ponieważ rukiew to roślina wodna należy pozyskiwać ją tylko z bezpiecznych, znanych źródeł, aby uniknąć chorób przenoszonych przez wodę.

Perz - może być uprawiany przez wysiew. Według artykułu w The Journal of the National Cancer Institute, chlorofil (obecny w pszenicy i jęczmieniu) podawany zwierzętom laboratoryjnym zredukował wchłanianie trzech karcenogenów obecnych w jedzeniu, m.in. aflatoksyn - śmiertelnych grzybów pleśniowych występujących w orzeszkach ziemnych. Chlorofil tworzy kompleks z karcenogenami, gdy są one jeszcze w przewodzie pokarmowym ograniczając w ten sposób ich wchłanianie. Chlorofil jest także zbawienny w leczeniu złogów szczawianu wapnia. Perz ma również zdolności odmładzające i energetyzujące. Ma pozytywne działanie w wielu chorobach, m.in. anemii, zatruciach, schorzeniach skóry i w przypadku obecności pasożytów. Neutralizuje szczawiany obecne w wielu roślinach, np. w szpinaku. To może wyjaśniać, dlaczego dzikie papugi jedzą pokarm, który podawany oddzielnie może powodować problemy zdrowotne.

Jak odróżnić perz od życicy.

Uprawa własnych roślin

Dla naszej papugi miłą odmianą od zieleniny sklepowej mogą być liście słonecznika i gryki oraz pędy grochu, pszenicy i jęczmienia. Aby je wyhodować należy napełnić duże naczynko (z dobrym drenażem) w 2/3 ziemią doniczkową, oczywiście bez żadnych chemicznych dodatków. Przed posianiem nasiona pszenicy i jęczmienia należy moczyć przez 8 godzin, a nasiona groszku, gryki i słonecznika przez 12 do 18 godzin. Następnie rozsypać nasiona niezbyt gęsto na powierzchni ziemi. Dobrze podlać i nakryć folią (z jednej strony naczynie musi być odsłonięte, zapewni to wentylację). Codziennie należy zraszać ziemię.

Po trzech dniach można odsłonić naczynie i umieścić w słonecznym miejscu (nie bezpośrednio na słońcu) na zewnątrz lub w domu na 5 do 8 dni. Przez ten czas rośliny osiągną wysokość 13-15 cm. Ziemię należy utrzymywać wilgotną. Rośliny można zacząć wykorzystywać od momentu, gdy na łodydze pojawi się węzeł. Listki należy zrywać powyżej tego miejsca, aby roślina nadal rosła. Oprócz wymienionych wyżej roślin w ziemi na kiełki można uprawiać także owies, żyto, kamut, pszenicę orkisz, pszenżyto, kapustę włoską i ogrodową, biały groszek, koper, gorczycę i amarant.

Wybór i przechowywanie

Wybierać należy jędrne liście o właściwym dla gatunku kolorze. Unikać natomiast zwiędniętych, z brązowymi brzegami lub rdzawymi plamami na powierzchni.

Młode, małe liście są miękkie i mają delikatny smak. Liście dojrzałych roślin odznaczają się twardszymi liśćmi i silniejszym smakiem. Obserwując reakcję ptaków na różnego rodzaju jedzenie nauczymy się jakie są ich ulubione smaki.

Lepiej kupować małe ilości, ale zróżnicowanego jedzenia niż duże ilości jednej rośliny. Papugi uwielbiają zróżnicowanie!

Rośliny należy delikatnie spłukać, ale unikać moczenia, gdyż w ten sposób mogą ulec wypłukaniu składniki odżywcze rozpuszczalne w wodzie.

Następnie zawinąć podstawę rośliny w wilgotne ręczniki papierowe, schować do worka foliowego i przechowywać w lodówce. Rośliny dłużej zachowają świeżość, jeśli będziemy je zwilżać i zmieniać papier. Większość zielenin wytrzyma w lodówce do 5 dni bez jakiejkolwiek troski.

Niektórzy hodowcy obawiają się podawać zielonkę, gdyż ptaki po zjedzeniu pokarmu o wysokiej zawartości wody, wydalają jej nadmiar. Błędem jest jednak mylić takie wydalanie wody z biegunką. Świeże, wilgotne jedzenie nie powoduje prawdziwej biegunki, a wzrost w odchodach płynnej uryny jest efektem usuwania z organizmu ptaka wody, której nie potrzebuje. Według dr. Joel Murphy (dr medycyny weterynaryjnej) przy właściwej diecie odchody papugi często są luźne.

Związki antagonistyczne dla niektórych minerałów

Szczawiany lub kwas szczawiowy to związki organiczne wiążące wapń i inne pierwiastki śladowe czyniąc je niedostępnymi dla organizmu. Kwas szczawiowy zawierają niektóre rośliny, takie jak szpinak, liście buraka, pietruszka i liście rzepy. Niektórzy hodowcy nie rozumieją problemu kwasu szczawiowego i w ogóle nie podają szpinaku i innych roślin o wysokiej zawartości tego związku. Tymczasem surowy szpinak podawany z umiarem jest wartościowym pożywieniem. Kwas szczawiowy hamuje wchłanianie wapnia tylko z tych produktów, z którymi jest jednocześnie zjadany. Poza tym ma podstawowe znaczenie dla fizjologicznych funkcji organizmu. Z tego powodu powinno się podawać zielonkę surową, a także dlatego, że gotowanie niszczy wartościowe składniki odżywcze. Wniosek jest taki, że ptaki mogą zjadać surowy szpinak w ograniczonych ilościach. Powinien on jednak pochodzić z upraw ekologicznych, gdyż jak wykazały badania nad pestycydami przeprowadzone przez Environmental Working Group roślina ta znajduje się na trzecim miejscu pod względem zagrożenia.

Więcej o szczawianach w pożywieniu

Alternatywą dla świeżej zielonki jest sproszkowany koncentrat wysuszonych roślin, np. pszenicy i jęczmienia. Niektórzy hodowcy podają także różnego rodzaju algi m.in. spirulinę. Należy jednak zwrócić uwagę na ich markę (wystrzegać się mało znanych), aby uniknąć zawartości substancji szkodliwych nagromadzonych z powodu źle przeprowadzonych zbiorów. Takimi suplementami zieleniny można posypać miękki pokarm, jaki spożywa papuga kilka razy w tygodniu. Jednakże świeża zielenina jest lepsza od przetworzonych suplementów.

Niedożywienie jest podstawową przyczyną chorób u papug trzymanych w domu. Schorzenia te najczęściej obejmują układ oddechowy, rozrodczy, skórę i upierzenie. Braki w organizmie ptaków dotyczą w większości tych składników, w które obfituje pokarm zielony, baza diety papug dzikich. Kilkadziesiąt lat temu Henry Bates i Robert Busenbark napisali w Parrots and Related Birds: "Większość ludzi zapomina o codziennym podawaniu zieleniny". Niestety to stwierdzenie jest prawdą także dzisiaj.

Artykuł przeniesiony z serwisu Cockatiel czyli Nimfa, przetłumaczyła dla Cockatiela czyli Nimfa - Magda Jackowiak

Zdjęcia roślin The Cook's Thesaurus